Περήφανοι όλοι

Ήταν μαζεμένοι όλοι μια βραδιά
και στο τζάκι έκαιγε η φωτιά
μες στα μάτια τους φαινόταν καθαρά
πως γι αυτούς τα χρόνια ήταν σκληρά

Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιά
πολεμούσαν για τη λευτεριά

Όλοι τους καπεταναίοι κι αρχηγοί
ήταν κλέφτες και αρματολοί
ποτέ τους δε σκεφτόταν φόβος τι θα πει
και το βόλι ας έπεφτε βροχή

Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιά
πολεμούσαν για τη λευτεριά
και τώρα μιλούσαν πάλι για τα παλιά
καθισμένοι γύρω απ’ τη φωτιά

Πάνω που μιλούσαν για παλικαριές
κι είχαν δυναμώσει οι φωνές
θυμήθηκαν τα αδέρφια τους που χάθηκαν
πολεμώντας και πικράθηκαν

Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιά
πολεμούσαν για τη λευτεριά
Γι αυτό πολεμήσανε και φτιάξαν παιδιά
για να ζήσουν μες τη λευτεριά

και βγήκαν λεβέντες με γενναία καρδιά
σαν τους πατεράδες τους κι αυτά
και πάνω σ’ αυτή τη σκέψη ήσυχοι πια
κοιμηθήκαν για παντοτινά

Они были собраны однажды вечером
И в очаге горел огонь
Во взгляде их виднелось ясно
Что для них годы были суровыми

Гордые все с доблестным сердцем
Они сражались за свободу

Все они капитаны и командиры
Были клефтами и амартолы
Никогда они не думали, что значит страх
И пусть пули летели дождем

Гордые все с доблестным сердцем
Они сражались за свободу
И сейчас они разговаривали о прошлом
Сидя вокруг огня

В то время, когда они разговаривали о мужестве,
И усилились голоса,
Они вспомнили братьев своих, что пропали,
Сражаясь, и огорчились

Гордые все с доблестным сердцем
Они сражались за свободу
За это они сражались и рожали детей
Чтобы они жили в свободе

И получились они молодцами с доблестным сердцем
Как отцы их такие
И с мыслью этой безмятежные уже
Уснули навсегда