Οι κερασιές θ 'ανθίσουνε και φέτος

Οι κερασιές θ’ ανθίσουνε και φέτος στην αυλή
και θα γεμίσουνε με άνθη το παρτέρι.
Πικρή* που είναι η άνοιξη σαν είσαι δίχως ταίρι,
πικρή που είναι η ζωή!


Άνοιξε το παράθυρο στην πρωινή γιορτή,
για νάμπουν οι μοσκοβολιές από το περβόλι.
Αχ, κάθε του τριαντάφυλλο και μια πληγή από βόλι,
και μια πληγή από βόλι είναι για σε, ποιητή!**


Νύσταξα*** να σε καρτερώ, έρωτα, και να λιώνω,
μπρος στο βιβλίο της ζωής σκυμμένος μια ζωή!
Μα αν ήτανε να ερχόσουνα για ένα έστω πρωί****
χίλια θε να `δινα πρωινά να ζούσα εκείνο μόνο!

Черешни расцветут и нынче во дворе
И наполнят цветами садик.
Как горька весна, если ты без пары,
Как горька сама жизнь!


Открой окно навстречу утреннему празднику,
Пусть войдут ароматы из сада.
Ах, каждая его роза - рана от пули
И рана от пули для тебя, поэт!


Устал я ожидать тебя, любовь, и томиться
Перед книгой жизни согнувшись всю жизнь!
Но если б только ты пришла всего лишь на одно утро
Тысячу дней я бы отдал, чтобы прожить лишь его одно!