Η φάμπρικα

Η φάμπρικα δε σταματά
δουλεύει νύχτα μέρα
και πώς τον λεν το διπλανό
και τον τρελό τον Ιταλό
να τους ρωτήσω δεν μπορώ
ούτε να πάρω αέρα


Δουλεύω μπρος στη μηχανή
στη βάρδια δύο δέκα
κι από την πρώτη τη στιγμή
μου στείλανε τον ελεγκτή
να μου πετάξει στο αυτί
δυο λόγια νέτα σκέτα


Άκουσε φίλε εμιγκρέ
ο χρόνος είναι χρήμα
με τους εργάτες μη μιλάς
την ώρα σου να την κρατάς
το γιο σου μην το λησμονάς
πεινάει κι είναι κρίμα


Κι εκεί στο πόστο μου σκυφτός
ξεχνάω τη μιλιά μου
είμαι το νούμερο οχτώ
με ξέρουν όλοι με αυτό
κι εγώ κρατάω μυστικό
ποιο είναι τ’ όνομά μου

Фабрика не останавливается
Работает днем и ночью
И как зовут соседа
И этого сумасшедшего итальянца -
Я их спросить не могу
Ни перевести дух


Работаю перед станком
В смену с двух до десяти
И с первого момента
Они послали ко мне контролера
Чтобы он бросил мне в ухо
Пару слов начистоту


Послушай, друг эмигре
Время - деньги
С рабочими не разговаривай
Время свое береги
Сына не забывай
Он голоден, и это печально


И там на мосту моем, согнутый
Я забываю речь свою
Я - номер восемь
Меня все знают под ним
И я держу в секрете
Какое у меня имя