Στο περιγιάλι το κρυφό

Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι·
μα το νερό γλυφό.


Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ' όνομά της·
ωραία που φύσηξεν ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή.


Mε τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος,
πήραμε τη ζωή μας· λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.

На побережье тайном
И белом как голубь
Мы жаждали в полдень;
Но вода соленая.


На песке золотистом
Мы написали имя ее;
Прекрасно, что подул морской бриз
И стерлась надпись.


С каким сердцем, с каким дыханием
С какими вожделениями и каким чувством
Мы начали жизнь нашу; Ошибка!
И изменили жизнь.