Τούτες τις μέρες

Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει.
Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα
γύρω στη καρδιά μας το συρματόπλεγμα
γύρω στην ελπίδα το συρματόπλεγμα.
Πολύ κρύο εφέτος.


Πιο κοντά. Πιο κοντά.
Μουσκεμένα χιλιόμετρα μαζεύονται γύρω τους.


Μέσα στις τσέπες τού παλιού πανωφοριού τους
έχουν μικρά τζάκια να ζεσταίνουν τα παιδιά.
Κάθονται στον πάγκο κι αχνίζουν
απ' τη βροχή και την απόσταση.
Η ανάσα τους είναι ο καπνός ενός τραίνου
που πάει μακριά, πολύ μακριά.

Κουβεντιάζουν
και τότε η ξεβαμμένη πόρτα τής κάμαρας
γίνεται σα μητέρα
που σταυρώνει τα χέρια της και ακούει.

В эти дни ветер нас выслеживает
Вокруг каждого взгляда колючая проволока
Вокруг сердца нашего колючая проволока
Вокруг надежды колючая проволока
Очень холодно в этом году.


Ближе. Ближе.
Промокшие километры собираются вокруг них.


В карманах старого пальто их
Маленькие очаги, чтобы согревать детей.
Сидят на скамье и испаряются
От дождя и расстояния.
Дыхание их - дым поезда,
Что едет далеко, очень далеко.

Беседуют,
И тогда выцветшая дверь комнаты
Становится словно мать,
Что скрещивает руки свои и слушает.