Αυτά τα δέντρα

Aυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ' τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.


Eτούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ' αμπέλια του.
Δεν υπάρχει νερό. Mονάχα φως.


O δρόμος χάνεται στο φως
κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.

Эти деревья не довольствуются меньшим небом
Эти камни не довольствуются под чужими шагами
Эти лица не довольствуются ничем, кроме солнца
Эти сердца не довольствуются ничем, кроме справедливости


Этот пейзаж жесток как тишина
Сжимает в груди его раскаленные камни
Сжимает в свете осиротелые оливы его и виноградники его.
Не существует воды. Только свет.


Дорога теряется в свету
И тень изгороди - решетка