Μια άλλη Αθήνα

Μέσα στα ακίνητα σχήματα ένας κόσμος που ξεχάστηκε
Έμεινε ασάλευτος στου χρόνου την καταιγίδα
Μια εικόνα, μια αντανάκλαση αυτού που κάποτε υπήρξε
Θαμμένος κάτω από τη σκόνη,
κρυμμένος πίσω από την σκουριά,
ξεχασμένος σε ημερολόγια
και θολές εικόνες στην αφάνεια


Μα πίσω από τα μισόκλειστα παράθυρα,
πίσω από τις σφραγισμένες πόρτες
Μοιάζει να περιμένει να ξεχυθεί το χθες σαν μια ακτίδα ήλιου,
σαν ένα φως που θα βάψει τα πάντα με χρώματα από άλλες εποχές
θα σκορπίσει ουράνια τόξα στον μαυρόασπρο ουρανό
Και θα γεμίσει την πόλη
από την πόλη του άλλοτε


Ήταν μια άλλη Αθήνα
ήμασταν άλλοι εμείς
μια άλλη Αθήνα
που δε θα ξαναβρεις
Ξυπνάω σε μια άλλη Αθήνα
κι είμαστε άλλοι εμείς
Σε εκείνη την Αθήνα
πώς να ξαναβρεθείς
Ήταν μια άλλη Αθήνα


Όλες οι έρημες γωνιές αγάπησαν τα βήματα σου
Όλοι οι τοίχοι βάφτηκαν για πάντα από τη δική σου σκιά
Η άνοιξη αρνήθηκε να φύγει, το καλοκαίρι αρνήθηκε να τελειώσει
Μια προσευχή σαν απόηχος από κάποιο μακρινό δρόμο
Ένα όνειρο που περιμένει πάλι κάποιος να `ρθει να το κατοικήσει
Κι αυτή η πόλη ακόμα κρύβει τον πιο βαθύ έρωτά σου
Διατηρεί τα χρόνια σου, τις μέρες που λάμπουν ακόμα μέσα σου
Στις γειτονιές της αντηχεί επίμονα το ανάλαφρο περπάτημά σου
Πριν σηκωθεί και πάλι η σκόνη, αχόρταγη, αυτή η αιώνια σκόνη


Θυμάμαι μια άλλη Αθήνα,
ήμασταν άλλοι εμείς
Στην άλλη Αθήνα
που δε θα ξαναβρείς
Ανήκω σ’ άλλη Αθήνα
που ήσουν άλλη εσύ
Σε κείνη την Αθήνα
δε θα ξαναβρεθείς
Ήταν μια άλλη Αθήνα


Μια μουσική από το Λυκαβηττό ως τον Κήπο
την Πλάκα, τα Εξάρχεια, τα Προπύλαια
Μια εικόνα σου, χαμογελαστή,
που η μνήμη αγκάλιασε για πάντα
Την κράτησε ανέπαφη από το χρόνο,
τη φθορά, την πίκρα, την απώλεια,
μακριά από το σκοτάδι,
μακριά από τα όνειρα που δε βγαίνουνε ποτέ

Το άνθος του κόσμου θα σπάσει τα μπετά, θα νικήσει
όσα εμείς σκορπίσαμε αδιάφορα στους χωριστούς δρόμους μας
Θα διώξει μακριά τον προδότη χρόνο
με τους δείκτες των ρολογιών που χαρακώσαν’ τα χρόνια μας
Θα κρατήσει τον ήχο των βημάτων μας αιώνια διπλό
Και την εικόνα μας στους τοίχους μέχρι το τέλος,
ως τη μια, μοναδική, αγαπημένη σκιά


Υπήρχε μια άλλη Αθήνα
ήμασταν άλλοι εμείς
Στην άλλη Αθήνα
ου δε θα ξαναβρεις
Ξυπνάω σε μια άλλη Αθήνα
κι είμαστε άλλοι εμείς
Σε εκείνη την Αθήνα
πώς να ξαναβρεθείς
Θυμάμαι μια άλλη Αθήνα

Среди неподвижных форм один мир, что забыт,
Остался неподвижным в буре времени
Образ, отражение того, что когда-то существовал.
Похороненный под пылью,
Скрытый за ржавчиной
Забытый в календарях
И мутных картинках в неприметности.


Но за полузакрытыми окнами,
за запечатанными дверями
Похожий на ожидающий вырваться вчерашний день, словно луч солнца
Словно свет, который окрасит всё в цвета других эпох.
Он разбросает радуги в чёрно-белом небе.
И наполнит город
Тем городом, что был прежде.


Были другими Афины,
Были другими мы
Другие Афины,
Которых снова не найдёшь
Я просыпаюсь в других Афинах
И мы другие
В тех Афинах
Как окажешься снова?
Были другими Афины


Все опустевшие уголки любили твои шаги
Все стены покрашены навсегда твоею тенью
Весна отказалась уйти, лето отказалось заканчиваться.
Молитва, словно отголосок какого-то дальнего пути.
Мечта, которая ждёт, что снова придёт кто-то населить её.
И этот город ещё скрывает твою глубочайшую любовь
Хранит годы твои, дни, что светят ещё внутри тебя
В окрестностях отражает настойчиво твою невесомою походку
Прежде чем снова поднимется пыль, ненасытная, эта вечная пыль


Я помню другие Афины,
Были другими мы
В других Афинах,
Которых снова не найдёшь
Принадлежу другим Афинам,
В которых была другой ты
В тех Афинах
Ты не окажешься снова
Были другими Афины


Музыка от Ликавита до Сада,
С Плаки, Эксархии, Пропилей.
Образ твой, радостный,
Который память обняла навсегда.
Сохранила его нетронутым временем,
Разрушением, горечью, потерями,
Вдали от тьмы,
Вдали от мечтаний, которым не сбыться никогда.

Цветок мира прорвёт бетон, победит
То, что мы разбрасывали равнодушно на наших разделённых улицах.
Прогонит прочь предательское время,
Со стрелками часов, что очертили наши года.
Удержит звук шагов наших дважды-вечно вдвоём
И образ наш на стенах до конца,
Как одну, единственную, любимую тень.


Существовали другие Афины,
Мы были другими
В других Афинах,
Которых снова не найдёшь
Просыпаюсь в других Афинах,
И мы другие
В тех Афинах
Как окажешься снова?
Я помню другие Афины