Το γελεκάκι που φορείς

Το γελεκάκι που φορείς
εγώ στο χω ραμμένο
με πίκρες και με βάσανα
στο χω φοδραρισμένο


Άντε το μαλώνω, το μαλώνω
άντε κι ύστερα το μετανιώνω
άντε το μαλώνω και το βρίζω
άντε την καρδούλα του ραγίζω


Φόρα το μωρό μου
φόρα το μικρό μου
γιατί δεν θα το ξαναφορέσεις άλλο πια
φόρα το που να σαι, για να με θυμάσαι
για μετάξι έχω τα σγουρά σου τα μαλλιά


Με πήρε ο ύπνος κι έγειρα
στου καραβιού την πλώρη
και ήρθε και με ξύπνησε
του καπετάνιου η κόρη

Жилетик, что ты носишь,
Я тебе сшила,
С огорчениями и с муками
Я тебе его подшила.


Ай-да, я его ругаю, его ругаю,
Ай-да, и потом раскаиваюсь,
Ай-да, я его ругаю и браню,
Ай-да, сердечко его раню.


Носи его, малыш мой,
Носи его, маленький мой,
Потому что его не наденешь больше
Носи его, где бы ты ни был, чтобы меня вспоминать,
Как шелк у меня твои кудрявые волосы.


Меня объял сон и прислонился я
К корабля носу,
И пришла и меня пробудила
Капитана дочь.