Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις

Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκο


Νάτη πετιέται απο ξαρχής
κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου

О ромиосини не плачь,
Там, куда идет она, чтобы согнуться,
С ножом в кости,
С ремнем на шее.


Вот она бросается сначала,
И мужает, и свирепеет,
И бьет хищника
Гарпуном солнца.

Don't cry for romiosyne
There where it goes to bend down
With a knife in the bone
With a belt on the neck


Look, it jumps up from the start
And grows stronger and furious
And hits the beast
With a harpoon of the sun.