Όταν περνούν οι γερανοί

Όπως μαραίνεται η φωτιά,μαύρη να γίνει στάχτη
ετσι μαραίνομαι κι εγω κάθε που μπαίνεις Μάρτη


Όταν περνούν οι γερανοί
ανοίγουν χέρια οι ουρανοί κι οι λεμονιές ανθίζουν.
Όταν περνούν οι γερανοί
κάτι δικό της με πονεί, τα μάτια μου δακρύζουν


Όπως μαραίνεται το φώς στο λιόγερμα το δείλι
έτσι μαραίνομαι κι εγώ σε κάθε αυγή σου Απρίλη
Όπως μαραίνεται η ψυχή,για κείνη σαν μιλάει
έτσι μαραίνομαι κι εγώ κάθε που φτάνεις Μάη

Как засыхает огонь, черный станет пепел
Так засыхаю и я каждый раз, когда ты приходишь, март


Когда пролетают журавли
Открывают руки небеса и лимонные деревья цветут
Когда пролетают журавли
Что-то ее личное мне причиняет боль, и глаза мои плачут


Как засыхает свет на закате, вечером
Так засыхаю и я каждый раз на закате твоем, апрель
Как засыхает душа, когда о ней говорит
Так засыхаю и я, каждый раз, когда ты приходишь, Май.