Έκρυψα το πρόσωπό μου

Μες στις παλάμες μου κρατώ
το όνειρο που ράγισε
το όνειρο που μάτωσε
μ' εκείνο το φιλί


Κι όπως με κοίταζες γλυκά
ψιθύρισες δειλά ένα "γεια"
και στη φτωχή μου την καρδιά
έπιασε βροχή


Κι έκρυψα το πρόσωπό μου
για να μη με δεις
μη σου μείνει η εικόνα αυτή
και στεναχωρεθείς
μα όταν έκλεισες την πόρτα
τα χαράματα
τότε ξέσπασα αγάπη μου σε κλάματα


Και φωνάζω τ' όνομά σου
σπάω πράγματα δικά σου
και το άδικο με πνίγει
που τελειώσαν όλα ξαφνικά


Και με μένανε θυμώνω
που έκρυψα καλά τον πόνο
και σε άφησα να φύγεις
από τη ζωή μου έτσι απλά


Μες στις παλάμες μου κρατώ
το σύννεφο που έμεινε
το σύννεφο που έγινε
το δάκρυ απ την ψυχή


Θυμήθηκα όσα ζήσαμε
μισήσαμε ή αγαπήσαμε
και στη φτωχή μου την καρδιά
πάλι έπιασε βροχή

В ладонях своих я держу
Мечту, которая треснула,
Мечту, которая истекла кровью
От того поцелуя.


И как ты на меня смотрела нежно,
Шептала робко "пока",
И в бедном моем сердце
Пошел дождь.


И я спрятал лицо свое,
Чтобы ты меня не увидела,
Чтобы у тебя не осталась картина эта
И ты не расстроилась,
Но когда ты закрыла дверь
На рассвете,
Тогда я разразился, любовь моя, слезами.


И я зову имя твое,
Разбиваю вещи твои,
И несправедливость меня душит,
Что закончилось все так внезапно.


И на себя я злюсь,
Что скрыл хорошо боль,
И что разрешил тебе уйти
Из моей жизни так просто.


В ладонях своих держу
Облако, что осталось,
Облако, что стало
Слезой из души.


Я вспомнил все, что прожили,
Ненавидели и любили,
И в бедном моем сердце
Снова пошел дождь.