Μέσα στη βουή του δρόμου

Μέσα στη βουή του δρόμου
ήταν να βρω το όνειρό μου
να το βρω και να το χάσω
και ούτε πια που θα το φτάσω
Μια στιγμή πέρασε μπρος μου
και ήταν η χαρά του κόσμου
η χαρά που μας ματώνει
σαν οι πιο μεγάλοι πόνοι


Όνειρο γλυκό και ξένο
και παντοτινά χαμένο
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα
Πέρασες όπως περνούνε
όσα δε θα ξαναρθούνε
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα


Πέρασες όπως περνούνε
όσα δε θα ξαναρθούνε
πουλιά που έχουν φτερουγίσει
σύννεφα μέσα στη δύση
Και άφησε το πέρασμά του
πέρασμα ζωής θανάτου
στην καρδιά μου σαν σφραγίδα
μία πεθαμένη ελπίδα

В шуме улиц городских
Было мне суждено встретить мою мечту,
Встретить и тут же потерять,
И никогда уж больше не найти.
В одно мгновение она прошла передо мной,
И принесла в мир радость,
Радость, что нас ранит,
Как самая большая боль.


Мечта сладкая и далекая,
И навсегда утраченная,
Ты все еще в моих мыслях,
Как роза в устах.
Ты прошла, как проходит
Все то, что не вернется.
Ты все еще в моих мыслях
Как роза в устах.


Ты прошла, как проходит
Все, что не вернется.
Птицы, улетевшие вдаль,
Облака на закате.
И оставил ее промельк,
Промельк жизни, промельк смерти
В сердце моем, словно печать,
Погибшую надежду.