Δι' ευχών

Πετούν γεράκια απ' τις φωλιές
την τρομαγμένη μας ζωή να δουν εικόνα
σαν τις παλιές αμαρτωλές
που δεν τους στάθηκε αγκαλιά ούτε κρυψώνα


Κάτω απ' την άρρωστη βροχή
στις εθνικές των φορτηγών με τα ψυγεία
το μαύρο λάδι απ' τη ψυχή
δεν καίει για κάτι που να μοιάζει μ' ευλογία


Δι' ευχών των αγίων ημών
στους ναούς των μεγάλων λυγμών
Δι' ευχών των αγίων της γης
ορατής και αοράτου πληγής

Δι' ευχών των αγίων που κλαις
που μπορείς σ' αγαπάω να λες
Δι' ευχών των αγίων κι αεί
με Θεού πνοή


Κοιτάω τον ήλιο απ' το βουνό
κι οι δυναμίτες της ψυχής μου σπαν την πέτρα
που εγώ να τρέξω ξεκινώ
μεσ' στης παγκόσμιας λογικής τα πέντε μέτρα


Με χαραγμένα τ' αρχικά
όνομα και αίμα και φυλή κι αρχαία τείχη
και μ' ένα δέμα ελληνικά
θα γράψω, κόσμε, τους χρησμούς μου με το νύχι

Улетают соколы из гнезд
Испуганную жизнь нашу чтобы увидеть картиной
Как старые грешницы
У которых не случилось ни объятья, ни убежища


Под больным дождем
По национальным дорогам грузовиков с холодильниками
Черное масло из души
Не горит за что-то похожее на благословление


Молитвами святых наших
В храмах больших рыданий
Молитвами святых земли
Видимой и невидимого раны

Молитвами святых, которых оплакиваешь,
Которым можешь "я люблю" тебя говорить
Молитвами святых и вечно
с Бога духом.


Я смотрю на солнце с горы
И динамиты души моей ломают камень
Где я пробегать начинаю
По всемирной логики пяти метрам


Начертанными инициалами,
Именами и кровью, и нацией, и древними стенами,
И со связкой по-гречески
Я напишу, мир, пророчества свои ногтем