Πήραμε τ΄ Αργυρόκαστρο

Ποτάμι τρέχει ο λαός
στους στολισμένους δρόμους
στα μάτια του οργή και φως
ανάπηροι στους ώμους


Πήραμε τ’ Αργυρόκαστρο
και πάμε, και πάμε, και πάμε παραπέρα
Τύραννοι δε γλιτώνετε
Αέρα, αέρα, αέρα


Η μάνα κλαίει στη γωνιά
κι η κόρη στο μπαλκόνι
το δίκιο για τη λευτεριά
σαν πέλαγο φουσκώνει

Рекой бежит народ
По украшенным улицам
В глазах его ярость и свет
Калеки на плечах


Мы взяли Аргирокастро
И идем, и идем, и идем дальше
Тираны, вы не спасетесь
Воздух! Воздух! Воздух!


Мать плачет на углу
И дочь на балконе
Право на свободу
Как море вздымается

People are running like a river
On the decorated streets
In the eyes they have rage and light
Cripples on the shoulders


We have taken Argirokastro
And we are going, we are going, we are going further
Tyrants, you will not save yourselves
Air! Air! Air!


The mother is crying on the corner
And the daughter on the balcony
The right for the freedom
Is heaving like sea