Μου σπάσανε τον μπαγλαμά

Μου σπάσανε τον μπαγλαμά
κάτι παλιόμαγκες εψές αργά.
Τον σπάσανε και φύγανε,
τα τέλια μ’ απομείνανε.


Ντρίγκι ντρίγκι, ντρίγκι ντρίγκι,
μου ’διωχνε τον πόνο,
ντρίγκι ντρίγκι,
και κυλούσε η παλιοζωή.


Τον είχα σαν μικρό παιδί
και βασιλιά μες στο τσαρδί.
Αυτός με παρηγόραγε,
αυτός με καταλάβαινε.


Με τις γλυκές του τις πενιές
μου γιάτρευε πολλές πληγές.
Τώρα στο έρμο μου τσαρδί,
αχ ποιος θα με παρηγορεί;

Мне сломали багламас
Какие-то чертовы мангасы вчера поздно вечером
Сломали его и убежали
Струны мне остались


Дриги дриги дриги дриги
Он мне прогонял боль
Дриги дриги
И протекала чертова жизнь


Он у меня был как маленький ребенок
И король в лачуге
Он меня утешал
Он меня понимал


Сладкими своими ударами по струнам
Он мне излечивал много ран
Теперь в опустелой моей лачуге
Ах, кто меня будет утешать?

They have broken my baglamas
Some damned manges last late night
They have broken it and have run away
The strings remained for me


Drigi drigi drigi drigi
It drove my pain away
Drigi drigi
And the damned life was going on


I had it like little child
And king inside of the hovel
He consoled me
He understood me


With its sweet string picks
It cured many my wounds
Now in the deserted hovel
Ah, who will console me?