Ανοίγω το στόμα μου

Ανοίγω το στόμα μου κι αναγαλλιάζει το πέλαγος
και παίρνει τα λόγια μου στις σκοτεινές του τις σπηλιές
και στις φώκιες τις μικρές τα ψιθυρίζει
τις νύχτες που κλαιν των ανθρώπων τα βάσανα.


Χαράζω τις φλέβες μου και κοκκινίζουν τα όνειρα
και τσέρκουλα γίνονται στις γειτονιές των παιδιών
και σεντόνια στις κοπέλες που αγρυπνούνε
κρυφά για ν' ακούν των ερώτων τα θαύματα.

Я открываю рот свой, и ликует море
И берет слова мои в темные его пещеры,
И тюленям маленьким их шепчет
Ночами, что оплакивают людей мучения.


Я режу вены свои, и краснеют мечты
И обручем становятся в соседстве с детьми
И простынями у девушек, что бодрствуют,
Тайком чтобы слышать страстей чудеса.

I open my mouth and the sea rejoices
And takes my words in its dark caves
And whispers them to the little seals
That cry at nights for the anguishes of people


I cut my veins and the dreams redden
And become hoops in the neighborhoods of children
And sheets for the girls who are awake
Secretly to hear the miracles of loves.