Στα χρόνια της υπομονής

Αν είναι κόσμος όμορφος
είναι και κόσμος ψεύτης
που μοιάζει σκοτεινό γυαλί
και σαν παλιός καθρέφτης


Στα χρόνια της υπομονής
δε μας θυμήθηκε κανείς
δε μας θυμήθηκε κανείς
στα χρόνια της υπομονής


Τα γράμματα μου γύρισες
χωρίς να τα διαβάσεις
μα πες μου γιατί βιάστηκες
να με καταδικάσεις

Если мир красив
Он (мир) и обманчив,
Который похож на темное стекло
И как старое зеркало


В годы терпения
О нас не вспомнил никто
О нас не вспомнил никто
В годы терпения


Письма мои ты вернула
Не прочитав их
Но скажи мне, почему поторопился/лась
Меня обвинить

If the world is beautiful
It is also deceptive
Which looks like dark glass
And like old mirror


In the years of patience
Nobody remembered us
Nobody remembered us
In the years of patience


You gave back my letters
Without having read them
But tell me, why did you hurry
To condemn me