Καλημέρα ήλιε

Βγήκαμε κάποτε στο δρόμο κι είμασταν δυο
δε τον γνωρίζαμε τον κόσμο κι είμασταν δυο
μας καρτερούσαν πόρτες σφαλιστές
και ποτάμια, και ποτάμια


Τα χέρια μας ήταν γεφύρι και πανιά
τα μάτια μας μακρύ ταξίδι και καρδιά
Κατ' άπ' το μαύρο ουρανό γνωρίσαμε το σπαραγμό
το δρόμο τον παντοτινό κι είμασταν δυο

Мы вышли некогда в путь и были вдвоем,
Мы не знали мира и были вдвоем,
Нас задерживали двери закрытые
И реки, и реки.


Руки наши были мостом и парусом,
Глаза наши - далеким путешствием и сердцем,
Под черным небом мы узнали муку,
Путь вечный, и мы были вдвоем.