Την πόρτα ανοίγω το βράδυ

Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,
τη λάμπα κρατώ ψηλά,
να δούνε της γης οι θλιμμένοι,
να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά.


Να βρούνε στρωμένο τραπέζι,
σταμνί για να πιει ο καημός
κι ανάμεσά μας θα στέκει
ο πόνος, του κόσμου αδερφός.


Να βρούνε γωνιά ν’ ακουμπήσουν,
σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός
κι εκεί καθώς θα μιλάμε
θα ’ρθει συντροφιά κι ο Χριστός.

Дверь я открываю вечером
Лампу держу высоко
Чтобы увидели земли опечаленные,
Чтобы пришли, чтобы нашли компанию


Чтобы нашли накрытый стол
Кувшин чтобы выпило горе
И между нами будет стоять
Боль, мира брат.


Чтобы нашли уголок прислониться
Скамейку, чтобы сел слепой
И там, когда мы будем говорить
Придет в компанию и Христос.