Τσάμικος

Στα κακοτράχαλα τα βουνά
με το σουράβλι και το ζουρνά
πάνω στην πέτρα την αγιασμένη
χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι.
Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής
κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής.


Δική τους είναι μια φλούδα γης
μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς
για να γλυτώσουν αυτή τη φλούδα
απ' το τσακάλι και την αρκούδα.
Δες πώς χορεύει ο Νικηταράς
κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς.


Από την Ήπειρο στο Μοριά
κι απ' το σκοτάδι στη λευτεριά
το πανηγύρι κρατάει χρόνια
στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια.
Κριτής κι αφέντης είν' ο Θεός
και δραγουμάνος του ο λαός.

В труднодоступных горах
Со свирелью и зурной
Пад камнем освященным
Танцуют сейчас трое отважных
Никифор, Дигенис
И сын Анны Комнины


Им принадлежит кора земли
Но ты, Христос мой, их благословляешь
Чтобы они спасли эту кору
От шакала и медведя.
Глянь, как танцует Никитарас
И соловьем становится тамбурас.


От Эпира к Морее
И из темноты к свободе
Праздник длится годы
В мраморных смерти клочках земли
Судья и господин Бог
И драгоман его народ.