Τίποτα δεν πάει χαμένο

Σχεδόν πενήντα χρόνια
βάσανα και διωγμοί,
τώρα στη μαύρη αρρώστια
ανάξια πλερωμή.

Το δίκιο του αγώνα
πολλά σου στέρησε,
μα η ζωή λεχώνα
ελπίδες γέννησε.


Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".


Ποτέ δε λες η μοίρα
πως σε αδίκησε,
μα μόνο η Ιστορία
αλλιώς σου μίλησε.

Σκυφτός στα καφενεία,
στους δρόμους σκεφτικός,
μα χθες μες στην πορεία
περνούσες γελαστός.

Почти пятьдесят лет
Мучения и гонения,
Сейчас в черной болезни
Недостойное вознаграждение.

Справедливость сражения
Многого тебя лишила,
Но жизнь роженица
Надежды родила.


Ничего не пропало
В пропащей твой жизни
Мечту твою я воскрешаю
И каждое твое "почему".


Никогда не говоришь, как судьба
Тебя обидела,
Но только как История
Иначе с тобой поговорила.

Согнутый в кафе,
В дорогах задумчивый,
Но вчера на демонстрации
Ты шел улыбающийся.