Άνθρωποι μονάχοι

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι


Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι


Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα.

Есть люди, которые живут одни
Как забытый колос
Мир вокруг пустая равнина
И те в одиночества тусклости
Как забытый колос
Люди одинокие


Есть люди, которые живут одни
Как моря скалы
Мир - море, что расстилается,
И те немые, согнутые и одни,
Не защищенные от ветра скалы
Люди одинокие


Люди одинокие как сухие ветки ломаные
Как часовни разоренные, забытые
Люди одинокие как живые вертки ломаные
Как часовни разоренные, как ты, как я.

There are people, who live lone
Like a forgotten ear
The world around - empty plain
And they - in the dullness of loneliness
Like a forgotten ear
Lonely people


There are people, who live lone
As rocks of the sea
The world - the sea, which spreads
And they - dumb, bent and single
Wind-exposed rocks
Lonely people


Lonely people like dry broken branches
Like destroyed chapels, forgotten
Lonely people like dry broken branches
Like destroyed chapels, like you, like me.