Αθανασία

Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά
δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά
Σ' αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές
κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τούς χάρισες ποτές


Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά
μα ήρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς
Ομορφονιά, που δεν σε κέρδισε κανείς


Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά
ποια παράξενη θυσία η ζωή να σου χρωστά
Ήρθαν διψασμένοι Κροίσοι, ταπεινοί προσκυνητές
κι απ' του κήπου σου τη βρύση δεν τους πότισες ποτές.

Что ты ищешь, Афанасия, перед моим балконом
Ты мне не придаешь значения, и как сердце мое выдерживает,
Тебя полюбили в мире короли, поэты,
И стебля мяты им ты не подарила ни разу.


Ты тверда как смерти кулак
Но пришли времена и тебе поверили глубоко
Каждый род хочет, чтобы ты стала его,
Красотка, тебя не победил никто.


Что ты ищешь, Афанасия, перед моим балконом
Какую странную жертву жизнь должна тебе,
Пришли жаждующие Крисосы, смиренные паломники,
И из сада твоего ручья ты не напоила их ни разу.