Κεμάλ

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκηπα της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορέι να αλλάξει τον κόσμο
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.


Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.


Κι ενας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ' αλλάξουν οι καιροί.


Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.


Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.


Με δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.


Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρός τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
"νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί"


Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...

Послушайте историю Кемала,
Молодого принца востока,
Потомка Синдбада Морехода,
Который думал, что может изменить мир,
Но горьки желания Аллаха
И темны души людей.


В восточной стороне однажды
Был пустой кошелек, заплесневевшая вода.
В Мусуле, Басре, у старой финиковой пальмы
Огорченные плачут сейчас пустыни дети.


И один молодой из рода и семьи царской
Слушает причитания и направляется туда,
На него смотрят Бедуины с глазами скорбными
И клятву Аллаха им дает, что изменятся времена.


Как почувствовали правители парня смелость
Выдвинулись с волка зубом и льва шкурой
Из Тигра в Евфрат, с земли в небо
Гнались за бунтовщиком, чтобы изловить живым.


Падают на него орды, как безудержные собаки
И ведут его в халифу и накидывают ему петлю,
Черный мед, черное молоко он выпил тем утром
Перед тем, как оставить на виселице последний свой вздох.


С двумя старыми верблюдами, красной лошадью,
В рая воротах пророк ждет,
Идут теперь рука об руку, и вокруг облака,
Но Дамаска звезда составляла им компанию.


Долго ли, коротко ли, они видят перед собой Аллаха,
Что с высокого трона его говорит безумному Севаху:
Побежденный мой молодец, никогда не меняются времена,
С помощью огня и ножа всегда мир двигается вперед.


Спокойной ночи, Кемал, этот мир не изменится никогда,
Спокойной ночи.