Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς

Έστειλα δυο πουλιά στην Κόκκινη Μηλιά
που λένε τα γραμμένα,
τo `να σκοτώθηκε, τ’ άλλο λαβώθηκε
δε γύρισε κανένα


Για τον μαρμαρωμένο βασιλιά
ούτε φωνή, ούτε λαλιά
τον τραγουδάει όμως στα παιδιά,
σαν παραμύθι η γιαγιά


Έστειλα δυο πουλιά στην Κόκκινη Μηλιά,
δυο πετροχελιδόνια,
μα κει εμμείνανε κι όνειρο γίνανε
και δακρυσμένα χρόνια

Я послала две птицы в Коккини Милья
О которой поют предначертания судбы
Одна была убита, другая ранена
Не вернулась ни одна


О мраморном царе
Ни слуха, ни духа
Но о нем поет детям
Как сказку бабушка


Я послала две птицы в Коккини Милья
Два стрижа
Но там они остались и мечтою стали
И заплаканными годами

I sent two birds to Kokkini Milia,
As predeterminations say
One was killed, the other was wounded,
No one returned


About the marble king
(There's) no voice, no chirp
However, about him to children
Like fairytale grandmother sings


I sent two birds to the Kokkini Milia,
Two swifts
But they stayed there and turned to a dream
And tearful years