Μοιραία

Αφού λοιπόν τα πάντα είναι γραμμένα
από της μοίρας το στυλό και το μελάνι
ό,τι από μένα είναι και θα είναι διαλεγμένα
είναι αυταπάτη μες της πλάσης την πλεκτάνη

Άρα δε φταίω που σε χώρισα μωρό μου
κι άσε με μόνη μέσα στο διπλό καημό μου
να ψάχνω λυσσασμένα για να βρω μια λύση
που θα ‘ναι πάλι ό,τι η μοίρα αποφασίσει


Άρα είμαι εγώ η γυναίκα η μοιραία
η πρώτη, η μετέπειτα κι όμως η τελευταία
που τη ζωή σου όπως και πάντα κανονίζω
κι έτσι ανάμοιρα και τη δική μου την ορίζω


Αφού λοιπόν τα πάντα είναι γραμμένα
θα κάνω ότι μου 'ρθει μέσα στο κεφάλι
θα κάνω πράγματα τρελά να ξαναβρώ εσένα
ακόμα και να μπούμε οι δυο σ’ ένα μπουκάλι

Well, since everything is written
By the pen and ink of fate
Whatever is and will be chosen by me
Is an illusion in the trap of the universe

So I'm not to blame that I broke up with you, my baby
And leave me alone in my double sorrow
To search desperately for a solution
That will be again whatever the fate decides


So I am the femme fatale
The first, the next, and the last though
Who arranges your life, as always,
Αnd without the fate I define my life too


Well, since everything is written
I will do whatever comes to my mind
I will do crazy things to find you again
Even if we both enter in a bottle

Итак, раз уж все предначертано
Судьбы пером и чернилами,
Все, что мною есть и будет выбираться,
Все лишь самообман в западне вселенной

А значит, я невиновна, что рассталась с тобой, любимый,
Оставь меня одну в моей двойной печали
Искать отчаянно какой-то выход,
Который снова будет тем, что решит судьба


А значит, я - женщина роковая,
Первая, последующая, а также последняя
Что жизнь твою, как и всегда, определяет,
И так, попутно, и свою решает


Итак, раз все предначертано,
Я буду делать что мне в голову взбредет
Я совершу безумства, чтоб тебя вернуть,
Даже влезть с тобой вдвоем в одну бутылку