Φύσηξε ο βαρδάρης

Φύσηξε ο βαρδάρης και καθάρισε,
Ήλιος λες και τελείωσε ο χειμώνας.
Βγήκα μια βόλτα και μπροστά της βρέθηκα,
Στάθηκα κι απόμεινα κοιτώντας.


Φλόγες ζωηρές που τρεμοπαίζουνε -
Τα ρούχα, τα μαλλιά της στον αέρα.
Στη στάση πέρα δόθε σπινθηρίζουνε
Τα δυό της μάτια – κάρβουνα αναμμένα.


Πριν να σε χορτάσουνε τα μάτια σου
Σε άρπαξε θαρρείς το λεωφορείο,
Κι έμεινα να κοιτώ καθώς χανόσουνα,
Κι έφτανε ως το κόκκαλο το κρύο.

Подул северо-западный ветер и прояснилось.
Солнце — как будто кончилась зима.
Вышел я на прогулку и перед ней оказался,
Остановился и замер, глядя.


Пламени языки живые, трепещущие -
Одежда, волосы ее на ветру.
По остановке туда-сюда рассыпают искры
Ее глаза — горящие угли.


Прежде чем насытились тобой мои глаза,
Тебя схватил как будто бы автобус.
И я стоял и смотрел, как ты исчезала.
И до костей меня пронимал холод.