Μέρα Μαγιού μου μίσεψες

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες
μέρα Μαγιού σε χάνω
άνοιξη γιε που αγάπαγες
κι ανέβαινες απάνω


Στο λιακωτό και κοίταζες
και δίχως να χορταίνεις
άρμεγες με τα μάτια σου
το φως της οικουμένης


Και μου ιστορούσες με φωνή
γλυκιά ζεστή κι αντρίκεια
τόσα όσα μήτε του γιαλού
δεν φτάνουν τα χαλίκια


Και μου 'λεγες πως όλ' αυτά
τα ωραία θα ‘ν' δικά μας
και τώρα εσβήστης κι έσβησε
το φέγγος κι η φωτιά μας

Днем мая ты от меня уехал
Днем мая я тебя теряю
Весной, сын, что ты любил
И поднимался вверх


К веранде и смотрел
И не мог насытиться
Доил глазами своими
Свет вселенной


И мне поведывал историю голосом
Нежным, жарким и по-мужски
Столько, сколько даже до
Гальки берега не хватит


И ты мне говорил, что все это
Красивое будет нашим
И сейчас ты погас, и погас
Свет и огонь наш